Eit forsøk på å teikna eit heilskapeleg bilete av vindkraftbevegelsen

– Kanskje at dei aller fleste som kjempar mot vindkrafta for meg ser ut til å vera heilt vanlege menneske med eit genuint ønske om å ta vare på jorda, og ikkje hylande ekstremistar, slik ein kan få inntrykk av i media.– Det er ikkje ei bok med store avsløringar, men meir eit ærleg forsøk på å teikna eit heilskapeleg bilete av den folkelege bevegelsen som har vakse fram i kampen mot vindkraft dei siste par åra. Dette trur eg det er vanskeleg å få noko godt bilete av med å berre følgja med i den daglege pressedekninga, og eg håper difor at ei bok som denne kan vera eit nyttig bidrag til den offentlege debatten.– Den første store utfordringa var å vinna tilliten til alle eg ville snakka med, for å få dei til å verkeleg opna opp om kva dei meiner og kjenner. Neste utfordring var at det heile tida skjedde nye ting i det politiske landskapet, samtidig som eg prøvde å runda av dette prosjektet. Dermed måtte eg gong etter gong tilpassa innhaldet etter verkelegheita, for at det ikkje skulle bli direkte feil eller i beste fall utdatert.– Eg ønskjer ein meir opplyst og engasjert offentleg samtale om vindkraft, og kanskje kraftpolitikk og utbygging av norsk natur generelt, utan at det blir så oppheita at folk flest fell av lasset. Der har me ein del å gå på, for å seia det mildt.– Eit meir nyansert bilete av folka som kjempar mot vindkrafta, og ei forståing av korleis me kunne komma i den situasjonen me er i no. Dersom lesaren sjølv er ein aktiv vindkraftmotstandar håper eg han eller ho vil kjenna seg sett og forstått, eller i alle fall ha ei kjensle av at her er det nokon som verkeleg har prøvd å fortelja denne historia på ein ryddig og skvær måte.– Erna Solberg. Eg skriv om eit viktig politisk tema, og då er det sjølvsagt eit mål at det blir lese av politikarane som har aller mest makt.– Dette er veldig fjernt frå boka eg sjølv har skrive no, men eg vil altså tilrå alle å lesa Tre menn til Vilma av Gudrun Skretting. Den er fin og veldig morosam, og i år tenker eg at me treng litt ekstra mykje av det som er fint og morosamt.– Ragnar Hovland har betydd veldig mykje for meg, fordi det var hans bøker som gav meg leseglede igjen då eg begynte å lesa i tenåra, etter den nesten obligatoriske lesepausen i perioden mellom barn og ung vaksen. Og Erlend Loe. Dei to var mine store litterære heltar og førebilete då eg sjølv begynte å skriva, utan at det på noko måte viser igjen i mine bøker. Trur eg.– Eg kjenner så mange forfattarar og forlagsfolk etter kvart, at eg stort sett får det på Facebook eller over ein kopp kaffi.

Kvifor har du skreve denne boka?

– Engasjementet og debatten rundt vindkraft i Noreg framstår for meg som heilt unik. Det tenkte eg at fortener ei bok. Og sidan eg er mykje meir interessert i menneske enn maskinar, blei min innfalsvinkel å skriva om folka som kjempar. Kor kjem dei frå, kven er dei, og kva er det som driv dette djupe engasjementet?

Kva er de viktigaste poenga i boka?

Kva nye synspunkt eller teoriar presenterast?

Kva utfordringar møtte du under arbeidet med bokprosjektet?

Kva vil du oppnå med boka?

Kva vil du at lesaren skal sitje igjen med etter å ha lest boka?

Kan du nemna éin person du håpar les boka – og kvifor?

Finst det ei bok du vil anbefale andre å lesa – og kvifor?

Kva forfattar har betydd mykje for deg – og kvifor?

Kvar hentar du informasjonen om nye bøker frå?

Kva er det viktigaste du har lært under koronapandemien?

– Birøkting.